Tokmacik Halkina
Tokmacık Halkına
Aylar geçer mevsimler dolanır
Gidenler hep gider kalanlar mutlak kalır
Bir demet çiçek değil umut dedikleri
Artık yarına dair yoktur kötü dilekleri
Devirlerce acıya boğuldun
Yitik zamanlarında hep kan kustun
Sokaklarında kızların değil ölümün kol gezdiği
Hunhar bir zamanı eskittin
Artık sevinebilirsin
Çünkü umutsuzluğu buz gibi eriten
Bu mağrur bakışlı beyaz yüzlü çocuklar senin
Ne başımızı alıp tamamen çekip gidebildik
Nede seninle kalabildik
Bizler aslında meçhul karanlıklara gitsekte
Nereye gitsekte sen hep içimizdeydin
Hayır özlemedik derken bile yalancıydık
Yalan dünyada gerçek ararken zamana aldandık
Ama bilki asla teslim olmadık umutsuzluk denen zebaniye
Yaşamak direnmektir dedik
Herşeylerimizi kaybetmek pahasına
Yarısı yalan bir aşk serabına aldansakta
Tüm çocukluğumuzu ve gençliğimiz bu uğurda harcayıp direndik
Bilmediğimiz zamanlarında yaşayamadığımızda oldu
Hatta benliklerimiz komaya girmişti bir ara
Bazen insanlığın tamamen bulansada kana
Sen yinede bitmek tükenmek bilmeyen bir umuttun yarına
Doğru bildikleri yolda ölmeye alışıktı insanların
Boşuna değildi bazen feryat figan ağlamaların
Nasılda devirdin bir bir ihtilalleri
Teslim olmadın kaybetsende biçok şeyleri
Umut iklimlerine yeşeremiyorsun belkide şimdi
Tuhaf bir azalış var benliğinde günden güne
Kanımızı donduran ayaz sabahlarında uğurladığın birileri
Ne hikmetse dönmemeye başladılar
Haber alınamadı birçoklarından
Kendi yalnızlığına terkedip gittiler seni
Her kopan parça bağrından eksiltti bişeyleri
Dönenler bile yalandan gelmişti
Bir zaman sonra elbet geldikleri gibi
Yine yabancı karanlıklarına geri döneceklerdi
Aç ölsekte burada ölelim devri tükendi
Zaman geçtikçe insanların zihniyeti değişti
Küresel bir köy olma arzusuna kapılan
Kapital sistemlerin hükmettiği bir dünyaya birer birer yem oldular
Şimdi dokunduğumuz her toprak bize yabancı
Hatırladıkça yitirdiğimiz zamanları
Saplanır kalbimize kocaman bir sancı
Bazen zamansızca sebepsizce ağlamalarımızın
Asıl nedeni budur aslında
Sen orda umarsızca durursun
Hasretinse tam burda
Hangi sebepsiz acıları barındırırsın kimbilir bağrında
Çobanlarının geceleri yıldızlara bakıp hayallere kapılması
Oğlanlarının kızlarının delişmen çağlarında sevip ayrılması
Yada tüm kabullenilmiş düzeni reddedip yasak kavuşması
Hepsinin sebebi sensin
Sen varolma nedeni bilinmeyen
Tüm bu eksikliklerimizin sebebisin
Ne eşkiyalar saltanat sürdü dağlarında
Adaletsiz dünya düzenine bir sitemkar duruş vardı kavgalarında
Ne varsıl olabildin
Nede yoksul kalabildin
Hiçbirzaman eksik olmadı tezek kokusu sokaklarından
Ve hiçbir sonuç çıkmadı dünyanın bu amansız sorgularından
İpoteksiz bir yaşamdır aslında sendeki
Kimselere boyun eğmeme dürtüsüdür
Tüm bu tutsak yaşamlara inat özgürlük güdüsüdür
Tokmacık halkı aslında sen yetim bir çocuk gibisin
Bütün yıl susup anca bayramdan bayrama gülümseyebilirsin
Başak tarlalarında kavrulan çocukluğum
Geceleri dağ ayazlarında üşüyen gençliğim
Şimdi sensizliğie hapsolmuş bir kader mahkumudur
Ne tarafa kaçarsan kaç yanında kalbinide götürüyorsun
Hiçbirzaman kurtulamazsın sen vazgeçmesi imkansız bir tutkusun
Tokmacık halkı zamanın modernize yalanlarına asla kanma
Seni benliğinden soyutlamak isteyen bu sahte akımlara aldanma
O sistemlerde kimse kimseyi tanımaz
Kalabalıklar ortasında yapayalnız kalırsın
Eğer bu basmakalıp boyunduruğa medeniyet dersen aldanırsın
Kültüründür elbet seni ve herşeyini değerli kılan
Sende olma özünden kopup köhne bir bina gibi yıkılan
İnsanların insanlığa değer verdikçe büyüyeceksin
İçinde bu sonsuz sevgi varoldukça sen yenilmez bir devsin
Kapitalist hayaller uğruna çok kaybeden oldu insanlığını
Materyale değer verip zafer sandı biçokları kendi ayıbını
Sen orda metanetsiz bir ikona gibi durdukça
Biz bu savaşlara direnip asla yıkılmayacağız
Sen bizim asıl varola sebebimizsin
Dış görüntüye boşver sen bizim alt kimliğimizsin......
Ayhan...
Ayhan Demiralay